luns, 21 de marzo de 2011

Con P de Primavera, con P de Poesía


"Poesía eres tú",
dijo un poeta
-y esa vez era cierto-
mirando el Diccionario de la Lengua.
(Ángel González)
Este é un dos poemas que se agochan nas páxinas dos libros que vimos de colocar nunha mesa na entrada do instituto.
Xa sei que vós, que sodes moi listos e moi afeizoados á literatura, estades a pensar agora mesmo: “Un momento! Iso non era así! Eu teño escoitado ese poema con outro final!”. Pois claro que si! Nesa mesma mesa podes atopar tamén o poema de Bécquer que inspirou a Ángel González. E moitos máis.
Porque a poesía é todo iso: a amada de Bécquer (ou a nosa, ou o noso), unha paisaxe, un sentimento, o compromiso,  a beleza, a reivindicación, a reflexión sobre os mais variados temas,  pero tamén xogo, música, risa, comunicación, lingua... todo o que cabe no corazón, no pensamento e na imaxinación humanos.

Animémonos a descubrila!!

O día 21 de marzo non só celebramos a chegada da primavera. Os amantes da literatura temos un motivo mási de celebración, porque hoxe é o día escollido pola UNESCO para adicalo á Poesía. Para celebralo connosco, pide en conserxería papel e lapiseiros e copia ese poema , ese fragmento,  mesmo ese sinxelo verso que che emociona, che provoca, che intriga, ou que simplemente queres compartir co mundo porque si.  Escribe o teu nome por detrás e moi pronto entrarás no sorteo dunha sorpresa.

Aínda que a verdadeira sorpresa, non o esquezas, está agochada nos volumes que hai sobre a mesa. Aí hai un poema moi especial que está agardando que ti o atopes. Só tes que buscalo.

Recorda tamén que nos enlaces que aparecen á marxe deste blog hai varias páxinas adicadas á poesía: Palabra virtual, A media voz, e as versións musicadas por Vicente Monera.
..E, por suposto, encantaríanos que compartises connosco o teu poema preferido nos comentarios a esta entrada.

3 comentarios:

  1. O meu poema preferido é este:
    "Adiós, ríos, adios, fontes,
    adiós regatos pequenos,
    adiós vista dos meus ollos,
    non sei cando nos veremos."
    Escribiuno Rosalía de Castro e fala das persoas que teñen que emigrar. Creo que reflexa moi ben o amor á terra e a pena que da deixala.

    ResponderEliminar
  2. Este ano no día das letras galegas recordase a Lois Pereiro(1958-1996)polo que escribirei un dos seus poemas:

    Vendo eses dous ollos latexantes
    cal visión dunha imaxe entresoñada
    no seu peito en perfecta simetría
    cun interno tremor que me fascina
    desexaría entrar nela e refuxiarme
    no seu corpo secreto para sempre
    protexido da morte
    coa súa vida

    féndeme o corpo un húmido arrepío
    e bícame as vértebras con furia
    nun vértigo de dor e de tenrura.

    Poesía última de amor e enfermidade, 1992-1995

    ResponderEliminar
  3. Precioso, Noa!
    Aínda non lera nada de Lois Pereiro, pero creo que me vou animar. Gústame moito ese contraste entre o amor e a morte, e como combina sentimentos aparentemente tan diferentes coma a dor, a paixón e a tenrura.
    Moitas grazas por compartilo, e por ser a primeira en participar!!! (Xa sabemos que Colometa non conta, chívanlle outros todo o que di ;))

    ResponderEliminar