venres, 29 de abril de 2011

Rompendo fronteiras


No noso instituto cremos que as linguas deben servir para unirnos, e non para separarnos. Por iso, dende o club de lectura decidimos emprender  a lectura trilingüe dunha pequena gran obra: na súa lingua orixinal (o francés), e nas nosas linguas maternas, galego e castelán.
O Principiño,  de Antoine de Saint-Exupéry, é unha das obras máis lidas e apreciadas por todo tipo de lectores en todo o mundo. E é que este pequeno libro, coa súa sinxela apariencia de fábula infantil, esconde tal cantidade de significados que  convirten cada lectura nunha experiencia nova e fascinante. Así o constata xente coma Mª Carmen, Mario, ou a  sra. Castro. Eles, como case todos os lectores adultos, resaltan que O principiño se debe ler varias veces ao longo da vida, e en cada ocasión un terá a sensación de estar a descubrir un libro diferente.
A suxerinte e tenra historia do entrañable protagonista vese salpicada por breves “sentencias”, que, sen interromper nin recargar o argumento, evocan ideas, sentimentos e reflexións nas que un lector atento pode  descubrir a importancia desas pequenas cousas que  fan máis rica a nosa vida e que ás veces, sobre todo de maiores, esquecemos. As recompilacións de frases deste tipo son moitas, pero podes facer boca lendo algunhas en páxinas como estaesta, esta, esta, esta ... Bueno, paro xa, non vou enlazar as 117.000 páxinas deste tipo que atopei co Google!! Ademais,  só a lectura completa da obra poderá descubrirche, se estás disposto, esa maneira pura e profundamente humana de vivir e de mirar o mundo.
Outro dos aspectos que se soe destacar de O Principiño é o feito de que sexa un dos libros máis traducidos  da historia, o que propicia que moitos “fans” se dediquen a facer coleccións das diferentes edicións. Un deses coleccionistas foi o escritor galego Carlos Casares (que tamén traduciu a obra ao galego), que nalgunha ocasión cedeu os seus exemplares para unha exposición.  Outra coleccionista menos coñecida, Fuencisla Gonzalo, tivo unha idea xenial : utilizar a literatura contra a guerra  financiando a publicación do libro nun dialecto afgano e conseguindo que o exército español repartise exemplares naquel país. Sen dúbida, a humanidade e a tenrura que desprende o libro son armas moito máis poderosas que calquera outra para loitar contra a intolerancia e a barbarie.
Outros admiradores dedícanlle cancións (de paso que escoitas esta, repara nas famosas ilustracións do propio autor, que aparecen en todas as edicións do libro): 

series de debuxos animados


películas

traballos académicos



E, por suposto,  o noso protagonista tamén ten os seus propios grupos no Facebook, como non!
Que terá o Principiño para provocar tanta fascinación? Queres empezar a  formar parte desta enorme comunidade de seguidores? Entón agardámoste os venres no segundo recreo, na nosa biblioteca. Será moi interesante compartir a visión de lectores de diferentes idades, dende os que se achegan a obra por primeira vez, coa mirada limpa dos 13 anos, ata a terceira ou cuarta lectura das profes de “taitantos”.
E, por suposto, tamén agardamos os vosos comentarios para empezar a animar este blog que vimos de poñer en marcha. Podedes seleccionar o voso fragmento preferido, as “citas” que máis vos impacten, comentar as impresións que vos vai producindo…. 
Eu vou comezar co principio do libro, toda unha “declaración de intencións” do autor. Como empecei cunha en francés e o post está en galego, esta vai en castelán:
A LÉON WERTH
Pido perdón a los niños por haber dedicado este libro a una persona mayor. Tengo una excusa seria: esta persona mayor es el mejor amigo que tengo en el mundo. Tengo otra excusa: esta persona mayor puede entender todo, hasta los libros para niños. Tengo una tercera excusa: esta persona mayor vive en Francia, donde pasa hambre y frío. Tiene mucha necesidad de ser consolada. Si todas estas excusas no son suficientes, quiero dedicar este libro al niño que este señor ha sido. Todas las personas mayores fueron primero niños (pero pocas lo recuerdan). Corrijo entonces mi dedicatoria:
A LÉON WERTH
CUANDO ERA NIÑO
Déixovos tamén un enlace a El tinglado, onde podedes ver a peli e atopar  actividades  coma esta  en torno á obra.


mércores, 27 de abril de 2011

Contra el viento

Algunos alumnos de 4º ESO y 1º BAC estamos leyendo "Contra el viento", de Ángeles Caso, para participar en las Tertulias del Liceo.
En esta novela, ganadora del Premio Planeta 2009, la escritora nos relata las peripecias de una caboverdiana, la valiente Sao, que, en su lucha para salir adelante, acabará recalando en nuestro país.
Pero, antes de empezar a leer, ¿qué tal unas imágenes y un poco de música para irnos ambientando en el lugar donde comienza la historia?
También puedes ver, en la página de Rtve, la reseña del libro a raíz de la obtención del premio. O conocer a la mujer real que inspiró el personaje protagonista.

Finalmente, esta es la propuesta de lectura que usaremos como punto de partida de las tertulias, con sugerencias para la reflexión a partir de cada capítulo.


sábado, 23 de abril de 2011

Celebración da literatura


O 23 de abril de 1616 morreron Miguel de Cervantes e William Shakespeare, quizais os dous escritores máis trascendentes e valorados da literatura mundial.
Hoxe xa case todo o mundo sabe que esta pasmosa coincidencia ten algo de trampa, porque naquela época Inglaterra e España se rexían por calendarios diferentes. Así que sería máis axeitado dicir que os escritores morreron en días diferentes que tiñan, por así dicilo, o “mesmo nome”. O cal non deixa de ser menos asombroso, e deunos ás xeracións posteriores a oportunidade de establecer un día no que os lectores celebramos a existencia da literatura, ese fenómeno marabilloso que tanto nos aporta aos que temos a sorte de ternos afeizoado a ela. 
Pero, que é iso que nos aporta a literatura? Que buscamos os lectores cando abrimos un libro? Non hai unha resposta única: cada persoa, cada libro, cada momento temos necesidades ou apetencias diferentes, e os que amamos a literatura sabemos que, nalgunha parte, existe o libro que se adapta exactamente ao que queremos nese preciso instante. Porque nós, algunha vez, experimentamos esa máxica sensación de que o libro que estamos a ler pareza exactamente feito para nós. Por iso seguimos lendo. Por iso compadecemos á xente que non foi quén de seguir buscando e deixou de ler.
E aínda que saibamos que é imposible recoller todo o que os libros poden aportarnos, nesta presentación escollemos algunhas ideas, e transmitímolas, como non podía ser menos, nas palabras deses escritores que poñen voz aos nosos pensamentos e sentimentos mellor incluso do que nós o faríamos.
 
View more presentations from catholty
E ti? Por que lees? Recordas ese libro que che fixo sentir especial? O que parecía que falaba de ti? O que che abriu os ollos sobre algún tema? O que te transportou a un país ou a unha época lonxana? O que che fixo rir, ou chorar, ou pasar medo, ou emocionarte....?

Cóntanos, a nós tamén nos gustaría descubrilo!!